شایسته سالاری به شیوه ای از حکومت یا مدیریت گفته می شود که در آن دست اندرکاران حکومت بر پایه توانایی و شایستگی شان بر اساس تخصص مسلکی دانشگاهی یا خواندن کورس های کارشناسی برگزیده می شوند و نه بر پایه قدرت مالی یا موقعیت اجتماعی و فامیلی. برای استفاده تکنولوژی های نوین در جهت سریع تحولات و تغییرات، جامعه به نیروی انسانی متخصص بیش از پیش نیاز دارد.
در کشورهایی که پایبند به شایسته سالاری هستند، توجه های خویشاوند سالاری، قبیله گرایی، حزب سالاری و غیره بخاطر رشد اقتصادی جامعه از تقرر بی سواد و کم تحصیل در پست مهم دولتی پرهیز می کنند.
از جمله خواست های کشورهای کمک دهنده با جامعه جهانی حکومت داری خوب است که مهم ترین شاخصه آن مبارزه با فساد است .
در شایسته سالاری معمولا استعداد های نهفته افراد شناسایی و پس از آن از طریق بستر سازی استعداد ها پرورش یافته و در اختیار اهداف سازمان قرار می گیرد. شایسته سالاری با تولید شایستگی در کارکنان و مدیران شروع می شود ، سپس در بستر فرصت سازی تکامل می یابد .
در شایسته سالاری معیارهایی نظیر تعهد ، تخصص ، مهارت ، توانایی ، تجربه و دلسوزی ملاک انتخاب و ارتقاء افراد در سازمان می باشد ( عطافر و آذربایجانی ، 1380، 17 ). میزان برتری، محبوبیت، دلبستگی و بکار گیری مؤلفه ها در برنامه ریزی ، تصمیم گیری و اجرای آنها در راستای تحقق اهداف سازمان است.