رابطه محیط و استراتژی با فرهنگ سازمانی

استراتژی و فرهنگ خارجی اثرات بسیار شدیدی بر فرهنگ سازمان دارند. رابطه مناسب بین استراتژی ، محیط و فرهنگ به گونه ای است که می توان آنرا در چهار گروه گنجانید.

این گروهها به دوعامل بستگی دارند:

میزانی که محیط رقابتی باید تغییر کند یا ثابت بماند

میزانی که توجه سازمان باید به امور داخلی یا خارجی معطوف گردد.

با توجه به این تفاوتها چهار گروه مزبور عبارتند از :

انعطاف پذیری ، مشارکتی ، ماموریتی و تداوم رویه

فرهنگ انعطاف پذیری

از ویژگی های فرهنگ انعطاف پذیری یا سازشکاری یا فرهنگ کارآفرینی این است که از مجرای انعطاف پذیری و از نظر استراتژیک به محیط خارجی توجه شده و کوشش می شود تا نیازهای مشتریان تامین گردد. در این فرهنگ ، هنجارها و باورهایی مورد تائید قرار می گیرند یا تقویت می شوند که بتوان بدان وسیله علائم موجود در محیط را شناسایی و تفسیر نمود و بر اساس واکنش مناسب از خود نشان داد ، یا رفتاری مناسب در پیش گرفت.

فرهنگ ماموریتی :

سازمانی که چنین فرهنگی بر آن حاکم است می کوشد تا نیازهای محیط خارجی را تامین کند ، ولی الزامی درخود نمی بیند که به سرعت دستخوش تغییرات قرار گیرد. در فرهنگ ماموریتی به دیدگاه های مشترک ( ازنظر هدف سازمان ) توجه زیادی می شود. این دیدگاه نوع فعالیت اعضای سازمان را تعیین می کند و این فعالیتها مفهومی به خود می گیرند که از حد کارهای موظف فراتر     می رود.

فرهنگ مشارکتی

در فرهنگ مشارکتی ازاعضای سازمان خواسته می شود ک در امور مشارکت کنند تا شرکت بتواند از عهده انتظارات عوامل محیطی در حال تغییر برآید. این فرهنگ مشابه شکل کنترل قومی است.

فرهنگ بوروکراتیک

فرهنگ بوروکراتیک یا دیوان سالاری به امور داخلی سازمان توجه می کند و برای محیطی مناسب است که از ثبات نسبی برخوردار باشد. در چنین سازمانی فرهنگی حاکم است که برای انجام کارها از روشی مشخص و با ثبات استفاده شود.