خودآگاهی؛ مهم‌ترین مهارت زندگی

صد هزاران فضل دانیم از علوم                     جان خود را می ندانیم از ظلوم

مهارت‌های زندگی، مهارت‌هایی هستند که به منظور ارتقای سطح ارتباطات، افزایش قدرت تصمیم‌گیری، تعامل با دیگران، یادگیری، مدیریت و درک خویش و کار کردن در گروه خود مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی، مهارت خودآگاهی است.

در صورتیکه خودآگاهی بیش شرط و شرط ضروری ، رشد و شکوفایی توانایی ها و استعداد ها، سلامت جسمی و روانی، موفقیت های تحصیلی و شغلی و روابط اجتماعی و بین فردی مؤثر و همدلانه است .

به وضوح می توان گفت خودآگاهی یکی از مهارت های اساسی زندگی است که در جریان زندگی روزمره و در سازگاری با محیط در حال تغییر ، به ما کمک میکند و شانس ما را برای موفقیت و شادکامی در زندگی افزایش می دهد.

این مهارت مثل هر مهارتی نیاز به آموزش و تمرین مداوم دارد.

  

خودآگاهی چیست؟

خودآگاهی چیست؟ «خودآگاهی» توانایی شناخت خود و آگاهی از خصوصیات، نقاط ضعف و قوّت، خواسته‌ها، ترسها و انزجارهاست. برای اکثر ما توصیف ویژگی‌های اخلاقی و رفتاری خود برای دیگران، کار سخت و دشواری می‌باشد.به عنوان مثال ممکن است پاسخ به این سوال که چه کسی هستیم، سخت و دشوار باشد.

رشد خود آگاهی به فرد کمک می کند تا دریابد تحت استرس قرار دارد یانه.

خودآگاهی از دید روان شناسی اجتماعی تجربی، توانایی ارگانیسم انسانی در توجه داشتن به خود به عنوان موضوع اندیشه است. وقتی دقت برخود تمرکز می یابد، فرد در حال آگاهی بر «خود» یا « خودآگاهی » است زیرا می تواند رفتار و ویژگی های شخصی خود را زیر بررسی داشته باشد.

صاحب‌نظران خودآگاهی را شناختی که فرد نسبت به خود به دست می‌آورد، می‌دانند که این شناخت به دو طریق کسب می‌شود یکی از طریق مقایسه‌ای که فرد بین خود و اطرافیان انجام می‌دهد و دیگری از طریق بازخوردهایی که سایرین به فرد می‌دهند.

به‌این‌ترتیب فرد به احساس خوبی دست پیدا می‌کند و خود را توانا، جذاب و دوست داشتنی می‌بیند. این توصیف که تداعی‌کننده توانایی‌های فرد است در روان‌شناسی خودآگاهی نامیده می‌شود.

توانایی‌هایی که لازمه دانستن خودآگاهی است، سه دسته است که شامل 1-توانایی‌های جسمی و فیزیکی2-توانایی‌های فکری و روحی و 3-توانایی‌های جسمی و روحی با هم می‌شود.

گاهی افراد به حالات روحی‌شان به کنترل هیجانات‌شان کمک می‌کند و در نتیجه برای افراد سودمند است همان‌گونه که عدم آگاهی‌شان برای آنان مشکلات و تعارضاتی را به همراه دارد. آگاهی از نقاط قوت و ضعف خود، داشتن تصویر واقع‌بینانه از خود، آگاهی از حقوق و مسوولیت‌های خود، توضیح ارزش‌ها، انگیزش برای شناخت، داشتن عزت‌نفس، لذت بردن از زندگی، برخورد مناسب با ناکامی‌ها و شکست‌ها، ارزشیابی موثر بودن اعمال خود، تشخیص نیازهای جسمی و روانی، علایق و نیازها و توصیف دیگران درباره خود از مصادیق و ابعاد خودآگاهی است.