نگاه انسان بالغ به گذشته افراد

گذشته‌ات هیچ اهمیتی برای من ندارد، فقط می‌خواهم آینده‌ات من باشم

بلوغ به ما می‌آموزد که

همه ما گذشته‌ای داشته‌ایم که بخش‌هایی از آن ممکن است بهتر از گذشته دیگران بوده باشد.

نکته اینجاست که بااینکه ما همیشه گذشته‌مان را به دنبال خود می‌کشیم، قرار نیست آن گذشته تعریف‌کننده ما باشد.

و وقتی کسی را دوست داریم، مطمئناً گذشته او هم تعریف‌کننده او نخواهد بود.

ما شروع به ساختن دنیای خودمان با این فرد می‌کنیم. خاطرات خودمان، سنت‌های خودمان، زندگی خودمان با همدیگر.

متوجه می‌شویم که کسی که او بوده است، کسی نیست که الان هست.

البته اشکالی ندارد که هر ازگاهی نگاهی به پشت سر بکنیم ولی اگر قرار باشد برای مدتی طولانی روی آن متمرکز شوید، مطمئناً به هم خواهید ریخت.