شومپیتر نظریه خود را در اثرش با عنوان نظریه توسعه اقتصادی در سال 1911 منتشر کرد که در آن کارآفرین منبع همه تغییرات پویا در بازار است .
با بکارگیری اصطلاح تخریب خلاق برای اشاره به نقش نو آورانه ای که در بازارها ایفا می کند ،
کارآفرین را به عنوان نیروی مخرب و برهم زننده تعادل می بیند و بر کارآفرین وپویایی فرآیندهای رقابتی تاکید داشت او کارآفرین را به عنوان یک پیشرو در نوآوری ، نه فقط یک مقلد در نظر گرفته است .
آنچه شومپیتر را از سایر اقتصاددان ها متمایز می کند ،در نظر نگرفتن ریسک از ویژگی کارآفرینی است .
کارآفرینی به عنوان تبدیل منابع به محصولاتی پیش بینی نشده است ،
زیرا ایده های ترکیب شده به یک مفهوم سازی جدید از کارآفرینی منجر می شود .
تخریب خلاق کارآفرینان ،توازن سیستم را به هم می ریزد.