جهیزیه سیاسی

دکتر دانایی فرد در مقاله ای  با عنوان بسوی فهم نظریه جهیزیه سیاسی در مدیریت بخش دولتی مفهوم جدید «جهیزیه سیاسی» را بعنوان یک نظریه مطرح کرده و این چینن تعریف می کند:

«از آنجا که مدیران سازمان ها و موسسه های تخصصی نیز در چنین سبک و سیاق مدیریتی سیاسی ای انتخاب می شوند تلاش می کنند هم حزبی های خود را در سازمان های خود جای دهند ولی از وارد شونده امید دریافت جبران نیز دارند.

بعبارت دیگر، فردی دارای جایگاه سیاسی و مدیریتی بالا وارد چنین سازمان هایی می شود و با خود جهیزیه ای به سازمان می آورد که نویسنده آن را «جهیزیه سیاسی» نامیده است ...

در تبیین رخداد این پدیده باید گفت حاکمیت رویکرد سیاسی به مدیریت در بخش دولتی باعث می شود میل به دست اندازی به بیت المال در بازیگران سیاسی بیشتر شود زیرا در چنین حالتی امکان اینکه بار دیگر قدرت سیاسی را تصاحب کنند در هاله ای از ابهام قرار دارد از این رو حزب سیاسی پیروز تلاش می کند ریشه های خود را در بخش های مختلف مدیریتی کشور مستحکم کند تا به سهولت نتوانند آن ها را از میدان بدر کنند.»

وی سازوکارهای جهیزیه سیاسی را دریافت وام های دولتی یا بودجه دولتی، تملیک ساختمان های دولتی، زمین و امکانات دولتی، پیوند سازمان مقصد با مراکز قدرت، بخشودگی بدهی یا مالیات و خرید و فروش خط مشی های عمومی دانسته و پیامدهای سازمانی و ملی رواج جهیزیه سیاسی در بخش دولتی را ایجاد فضای انقلابی در سازمان های دولتی، افزایش رقابت و جسارت در دست اندازی به بیت المال، اثبات بی پدر و مادری سیاست، بدبینی و بی اعتمادی ملی نسبت به احزاب سیاسی، مصادره شایستگی های حرفه ای تخصصی در بخش دولتی، ناامیدی ملی به پیشرفت عادلانه در شهروندان، افزایش میل به قانون گریزی در جامعه، تخریب مجهه درونی و بیرونی سازمان های دریافت کننده جهیزیه سیاسی ،قائم به شخص نشان دادن سازمان بجای حاکمیت سیتسم بر سازمان معرفی می کند.