خودآگاهی؛ مهم‌ترین مهارت زندگی

صد هزاران فضل دانیم از علوم                     جان خود را می ندانیم از ظلوم

مهارت‌های زندگی، مهارت‌هایی هستند که به منظور ارتقای سطح ارتباطات، افزایش قدرت تصمیم‌گیری، تعامل با دیگران، یادگیری، مدیریت و درک خویش و کار کردن در گروه خود مورد استفاده قرار می‌گیرد. یکی از مهم‌ترین مهارت‌های زندگی، مهارت خودآگاهی است.

در صورتیکه خودآگاهی بیش شرط و شرط ضروری ، رشد و شکوفایی توانایی ها و استعداد ها، سلامت جسمی و روانی، موفقیت های تحصیلی و شغلی و روابط اجتماعی و بین فردی مؤثر و همدلانه است .

به وضوح می توان گفت خودآگاهی یکی از مهارت های اساسی زندگی است که در جریان زندگی روزمره و در سازگاری با محیط در حال تغییر ، به ما کمک میکند و شانس ما را برای موفقیت و شادکامی در زندگی افزایش می دهد.

این مهارت مثل هر مهارتی نیاز به آموزش و تمرین مداوم دارد.

 

شایسته سالاری نیاز روز

شایسته سالاری به شیوه ای از حکومت یا مدیریت گفته می شود که در آن دست اندرکاران حکومت بر پایه توانایی و شایستگی شان بر اساس تخصص مسلکی دانشگاهی یا خواندن کورس های کارشناسی برگزیده می شوند و نه بر پایه قدرت مالی یا موقعیت اجتماعی و فامیلی. برای استفاده تکنولوژی های نوین در جهت سریع تحولات و تغییرات، جامعه به نیروی انسانی متخصص بیش از پیش نیاز دارد.

در کشورهایی که پایبند به شایسته سالاری هستند، توجه های خویشاوند سالاری، قبیله گرایی، حزب سالاری و غیره بخاطر رشد اقتصادی جامعه از تقرر بی سواد و کم تحصیل در پست مهم دولتی پرهیز می کنند.

از جمله خواست های کشورهای کمک دهنده با جامعه جهانی   حکومت داری خوب است که مهم ترین شاخصه آن مبارزه با فساد است .

در شایسته سالاری معمولا استعداد های نهفته افراد شناسایی و پس از آن از طریق بستر سازی استعداد ها پرورش یافته و در اختیار اهداف سازمان قرار می گیرد. شایسته سالاری با تولید شایستگی در کارکنان و مدیران شروع می شود  ، سپس در بستر فرصت سازی تکامل می یابد .

در شایسته سالاری معیارهایی نظیر تعهد ، تخصص ، مهارت ، توانایی ، تجربه و دلسوزی ملاک انتخاب و ارتقاء افراد در سازمان می باشد ( عطافر و آذربایجانی ، 1380، 17 ). میزان برتری، محبوبیت، دلبستگی و بکار گیری مؤلفه ها در برنامه ریزی ، تصمیم گیری و اجرای آنها در راستای تحقق اهداف سازمان است.

موانع خود آگاهی

برخی ویژگی ها مانند غرور و خودبزرگ بینی، توقعات و انتظارات بیش از حد، کمال طلبی و تمامیت خواهی موانع خودآگاهی محسوب می شوند. زیرا انسان با این ویژگی ها سعی در رسیدن به همه چیز دارد و هیچ گاه رضایت کافی را از خود  بدست نمی آورد و این افکار موجب اختلال در موفقیت او می شود. با شناسایی عوامل مخل خودآگاهی و موفقیت می توان آنها را از بین برد و مسیر مثبت اندیشی و شکوفایی را برای خود بوجود آورد.

در نهایت آگاهی از خود موجب می شود، تا ما به توانمندی و نقاط مثبت خود احاطه داشته باشیم. کسب مهارتهای خود آگاهی منشاء رفتارهای سازنده، مسئولانه و مفید است. تا بتوانیم به طور واقع بینانه محدودیتها، کاستی ها و ناتوانیهای خود را ببینم و آنها را به عنوان قسمتی از خود بپذیریم. قبول اشتباهات و یادگیری از آن یکی دیگر از نکاتی است که باعث افزایش عزت نفس و توانمندی فرد است.

رشد گردشگری فرهنگی

گردشگری فرهنگی ، بخش مهمی از تقاضای جهانی گردشگری را تشکیل می دهد. طبق آمار سازمان جهانی گردشگری ۳۷ درصد گردشگری بین المللی با انگیزه فرهنگی انجام می شود و این تقاضا در حال افزایش است. رشد گردشگری فرهنگی و گردشگری میراث (heritage tourism) به عنوان عناصر گردشگری نوین، توجه سیاستگزاران و محققان را در سراسر دنیا به خود جلب کرده است.«گردشگری فرهنگی عبارت است از مسافرت افراد از محل سکونت خود به مکان هایی که جاذبه های فرهنگی دارند. این جا به جایی به قصد کسب اطلاعات و تجارت برای ارضای نیازهای فرهنگی گردشگران انجام می شود.

از جمله ویژگی های گردشگران فرهنگی می توان به سطح بالای تحصیلات آنان، بالا بردن میانگین سنی آنان و شاغل بودن آنان اشاره کرد. «گردشگری فرهنگی مایل به آشنایی با فرهنگ مناطف مختلف، خواهان کاوش در چشم اندازهای فرهنگی جوامع انسانی و درک آنها است.در این نوع گردشگری به جذابیت های فرهنگی توجه می شود. از قبیل موزه ها، نمایشگاه ها، ارکسترها، نمایشنامه ها، هنرهای دستی، معماری در ایران علاوه بر موارد فوق، آئین های سنتی نظیر تعزیه، مراسم چهارشنبه سوری، جشن های مذهبی زرتشتی و اسلامی، عزاداری ها مانند محرم و ... نیز از جذابیت های فرهنگی می تواند تعریف شود. در سال های اخیر از سوی مسئولان گردشگری ایران بارها درخصوص میزان اهمیت گردشگری فرهنگی و سهمی که ایران می تواند در این زمینه به دست آورد تأکید شده است و ایران در تلاش است در نبود امکانات و شرایط مناسب در دیگر انواع گردشگری، این نوع گردشگری را تبلیغ و رواج دهد.